Βάβω μου.

Τι έγινε βάβω μου;

Ήρθε στην όχθη μας ο Αυγερινός 

και πλησίασε τους πόθους μας;

Ψάχνω για ένα ψέμα βάβω μου,
γιατί χάνομαι σε κάθε αλήθεια που συναντώ..

Σε ποια πέρατη ακροθαλασσιά

γύμνωσαν την ηδονή από τον έρωτα;

Κι όμως ήρθε σου λέω βάβω μου!

Η θλίψη,ντυμένη στα πέπλα της μοναξιάς

και σε χρώμα συνειδητοποίησης..

Πες μου βάβω κάποιο παραμύθι,
μήπως και ταξιδευτώ στην ύπνωση του.

Κατάλαβα ότι μεγάλωσα,

μα μέσα μου δεν γεννήθηκα ποτέ..

Δικιά μου βάβω,

είναι η σάρκα μου αφόρητη

και συ πάντα μου το ΄λεγες,

πως είναι το σπίτι μας στο φως..

Πόσο δίκιο είχες βάβω μου,

δεν αρκεί ο χρόνος όλος

για να αβγατίσουνε τα όνειρα μας..

Τελικά καλή μου βάβω,

έπιασαν οι πόθοι μας στεριά

και τα αστέρια έμειναν να μας κοιτούν επίμονα;

Σκορπιόφραστα..

Οι ψυχές δεν ειναι ψυχές είναι νότες,
μιας μινόρε κλίμακας που φύσηξαν στο σώμα μας..

Οι άγγελοι βιάζονται κάθε μέρα στα μπουρδέλα και οι διάολοι κάνουν παιδιά στα σπίτια μας.

Κάνε ένα τσιγάρο να πάρεις μιαν ανάσα!

Οι άνθρωποι κρατάνε μέσα τους,
αισθήματα που δεν φτιάχτηκαν γι αυτούς.

Γεννηθήκαμε για να προσφέρουμε,

εμείς μάτια μου υποφέρουμε οταν δεν προσφέρουμε.

Οι άνθρωποι είμαστε μια βόλτα στο σοκάκι της στιγμής. 

Να είσαι με ότι αξίζει η μόνη περιουσία που έχουμε,

είναι οι όμορφες στιγμές με κάποιον που αξίζει.

Δεν με νοιάζει τι θα πουν για μένα οταν πεθάνω,

εξάλλου έζησα μόνος,πέθανα μόνος.
Το αστείο είναι ότι δεν μου έχει απομείνει και
κανένας ιδανικός εαυτός για να τον postαρω..

Το θέλω δεν μπορείς να το ντύσεις με τίποτα σοβαρό

παρά μονό με εδώ και τώρα.

Η παράνοια είναι η μόνη διέξοδος από το σύστημα,

της κάθε λογικής που μας παρέδωσαν.

Αν νιώθαμε οτι θα πεθάνουμε δεν θα μιλάγαμε για ζωή,

και αν πεθαίναμε σε  καθε στιγμή ίσως και να ζούσαμε.

Την σιωπή δεν την ακούει κανείς τι έχει να πει για μας..
Κατάθλιψη σημαίνει να ενωθείς με ότι δεν μπορείς να προσαρμόσεις..
Ήρθε η νύχτα,

νύσταξα,τη μισή μου ζωή την κοιμάμαι σε όνειρα παρατημένα
και την άλλη μου μισή την ξυπνάω σε μια πραγματικότητα που τα θυμίζουν..
Γίνε domino στο πιο συμπαντικό σου κατρακύλισμα.

Και όταν θα φύγεις μην ξεχάσεις να πάρεις τα κλειδιά μαζί σου,

για να ΄χεις όταν θες να επιστρέψεις..

Κάπου εδώ θα είμαι για σε,να το θυμάσαι..

Στην απέναντι όχθη..

Μόλις είχαν τελειώσει όλα..
και η πιο αγνή ψυχή σκυφτή και μοναχή,
έκλαιγε αδίαλειπτα στο δέντρο της ζωής.
Δεν υπήρχε κανείς και ο θεός..ένας απέραντος μύθος..
Συχνά την άκουγες και αναφωνούσε:
-Τι να την κάνω την αιωνία ζωή όταν όλοι αυτοί που αγάπησα,
βρίσκονται στην απέναντι όχθη..