Έρωτας η τίποτα..

Ήταν Τετάρτη 29 Ιουνίου τοτε που τα πανό

τα κράταγαν οι άνθρωποι και όχι οι κολώνες..

Έβγαλες την μάσκα να μου πεις φοβάμαι να σε ερωτευτώ
δεν θα χω χρόνο πλέον για ζωή αλλά για αγώνες..

Βούρκωσες για μια στιγμή και σου πα θα έρθουν εποχές
που δεν θα κλαίμε με δάκρυα..

Εσύ να κλαις και εγώ θα τα μαζεύω μάτια μου,

να στα φυλάω όταν δεν θα χεις πια..

Δεν με φοβίζει κανείς τους αγόρι μου,

μόνο αν ερωτευτώ αφοπλίζομαι εύκολα.

Μπορεί να πέσω σου είπα,θα πέσουμε μαζί μου είπες,

αλλά θα ξανασηκωθούμε..

Άσε τα βράχια να κάνουν τη δουλειά τους ο θανατος του εγωισμού θα πεθάνει απο αφόρητο έρωτα..

Και αν χαθώ;

Πέσε και αν χαθεις θα σε μαζέψει με το αίμα του σαν σαρκοβόρο κήτος που ψαχνει για θήραμα μέσα στη νύχτα.

Πιάσε το χέρι μου γρήγορα μπήκαν τα ματ πλατεία
να δείρουν την δημοκρατία..

Φύγαμε μισό να γράψω κάτι εδώ με το ανεξίτηλο..

Τότε που ολα μοιάζαν με γιορτή..

Καλοκαίρι γεννήθηκε ο καιρός και χειμώνας ο χαμός του,

δες ένα έντομο κι απόψε γλύφεται πάνω στην οθόνη μας.

Χωρίς το σώμα σου κρυώνω και χάνω τον παλμό σου..

Μα ποτέ δεν το είπα για να επιλέξεις,

όσο εσύ για καιρό θες να λείπεις απ τις λέξεις..

αυτές που με ονειρεύουν στο κενό σεντόνι μας.

-"Θέλω δέκα λεπτά και θα γυρίσω" βιαστικά κάποτε μου είπες

και μια αιωνιότητα να κανείς εγω θα μαι εδώ ακόμα να σου λεω..

στο μαύρο και στο γκρίζο να μαδάω μαργαρίτες

Όπως κάναμε παιδιά τότε που ολα μοιάζαν με γιορτή,

όχι σαν τώρα που θα πεις την σκέψη μου χαζή.

Πήγα και αγόρασα αγάπη μου και όλους τους ονειροκρίτες,

τόσα χρόνια να μένουν εδώ..της ισορροπίας μου αλήτες..

Πάντα σε ήθελα γυμνή στην όψη και ντυμένη στο κρεβάτι,

εσύ να κροταλάς στα κύματα

και γω να χω το όνειρο για αδράχτι..

..για ένα κορίτσι που ονειρεύεται στην κάπου Γερμανία..

Εσείς που είστε;

Πάνε μέρες τώρα που οι φίλοι μου με παίρνουν,
και με ρωτούν που είσαι εσύ που έχεις χαθεί;
Εγώ τους λέω στην πλατεία είμαι..
Εσείς που είστε;
Εσείς που έχετε χαθεί;