και δέστε με στο φως..
Έστω προσάναμμα στην γνώση,
έστω κενό στην πτώση.
Χρώμα γυμνό και αδιάφορο,
με ταμπεραμέντο αιωνιότητας,
η ανάγκη να κυοφορείς τους φόβους σου..
Είναι ο χρόνος σου στεγνός,
απαγκιστρωμένος σε μίας νύχτας το κιγκλίδωμα.
Είναι ο δρόμος σου υγρός,
και η χ-ώρα εκείνη όνειρο θνητού.
Δέστε με στο φως ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου