11.01.2010

Παρεξήγηση.

Σε ακούω αλλά δεν μπορώ να σε νιώσω,
γιατί για να σε νιώσω πρέπει πρώτα να σ΄ αγγίξω.
Αν σ΄αγγίξω όμως μπορεί και να πεθάνεις..
Οι άνθρωποι έχουν μάθει να φορτώνουν τα όνειρα τους,
σ΄ αυτούς που λένε ότι αγαπούν.
Μα εγώ θέλω να ξαναγεννηθείς και πάλι μέσα σου,
για να΄χεις και λίγο από μένα.
Μεταλλαγμένη ομορφιά του είναι μας,θα λέγεται.
Και μην με παρεξηγείς,
γιατί είμαι φτιαγμένος όλος από θλίψη.

5 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Λίγη από τη θλίψη σου έγινε θλίψη μου σήμερα... είναι ο μόνος τρόπος να πάρει ένα κομμάτι σου μέσα της, αλλά μη δώσεις μόνο θλίψη καλέ μου, δώσε της την αγάπη σου να νιώσει...

Ανώνυμος είπε...

Αυτο το ειμαι φτιαγμενος ολος απο θλίψη...απλά δεν το πιστευω!

Καπου μεσα βαθια θα κρυβεται και μια χαρουλα κι ενα χαμογελο! Δε μπορει...

Βάσσια είπε...

Αγέρωχα και γενναία φιλοξενούμε. για λίγο τη θλίψη.

Καλό μήνα
:-)
Για σένα

Νάσια είπε...

Και τα σύννεφα φτιαγμένα από θλίψη είναι...
όμως κουβαλούν και σκορπίζουν ζωή.

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

καλή μου φίλη sweet truth! είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου ήδη νιώθω καλύτερα..το τραγικό είναι ότι δεν υπάρχει κανείς που να δώσω η να πάρω κάτι όλα ζούνε μέσα μου..

Κούλα μου υπάρχει! αν με γνώριζες θα έβλεπες αυτό το μόνιμο χαμόγελο χαράς που λες..μα εσύ με ξέρεις καλύτερα από κάποιους εκεί έξω που νομίζουν ότι με ξέρουν..

Βάσσια καλό μήνα ευχαριστώ για την φιλοξενία,δεν είναι και εύκολος επισκέπτης..

Νάσια είναι αυτό που λέμε μέσα σε δυο λέξεις τα πες όλα..πολύ δυνατό..στην θέση σου θα το έκανα post! Να σκορπάς ζωή..