Κουράστηκα να σπαταλάω όλο το γαλάζιο της ψυχής μου,
δεν έχει αφή η ψυχή μου σήμερα
..μοιάζει να γεννήθηκε η θλίψη Κυριακή.
Τότε που εσύ ήσουν ακόμα ανάμεσα στα λουλούδια,
τότε που έβρεχε και μουσκευόταν τα όνειρα σου.
Τότε που νόμιζες ότι είχες βρει τον έρωτα.
Πάντα εκεί στον βυθό της πλάνης σου,
ανάμεσα στα φύκια της αφέλειας σου.
Τελικά δεν κατάλαβες ποτέ ότι η ζωή,
είναι μόνο για μπρατσωμένες ψυχές και
όχι για ψυχές αδύναμες σαν εμάς..
Πότε θα καταλάβεις ότι άνθρωποι σαν εμάς
είναι καταδικασμένοι να κουβαλάνε μια εξορία μέσα τους..
Πότε θα καταλάβεις ότι στα μάτια μας βλέπουμε μόνο
κιτρινισμένα φύλλα και γκρι πουλιά..
Πέρασε η ζωή,πότε θα καταλάβεις;
6 σχόλια:
Η ζωή είναι μόνο για μπρατσωμένες ψυχές..
Είναι;
Βλέπω κάτι μικρά αγριολούλουδα να ξεφυτρώνουν κάθε εποχή ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα και να διεκδικούν με επιτυχία την παραμονή τους.....
Καλή σου Κυριακή Χάρη
:-)
Όχι η ζωή δεν πέρασε, και ναι τώρα που το μικρό παιδί ΕΧΕΙ τα σκήπτρα ξεκίνα να ζεις, πριν περάσει η ζωή από μπροστά σου και τη χάσεις.
Γέμισε με το γαλάζιο σου όλους τους ωκεανούς, μπορείς, έχεις την δύναμη.
:((..
ευχομαι υπεροχο κοιμηθηκα με τις λεξεις σου φιλακια γλυκε μου Χαρη
μετρώ τα βήματα κι οι αποστάσεις με νικούν
το ποτήρι της ζωής ξέχειλο από αμαρτίες
αργοσαλεύει ελάσματα κρυφού πόθου
πολύ όμορφο το ποίημα σου
σε χαιρετώ με πολλά φιλιά
..να σαι καλά μωβάκι μου!!!
ποιώ-ελένη Μετρώ τα βήματα και οι αποστάσεις με νικούν,θα μείνω στην υπέροχη φράση αυτή και ας με νικά..
να σαι καλά καλώς ήρθες!
Δημοσίευση σχολίου