Άκου..

Λες πως νιώθεις μοναξιά..

η μοναξιά είναι ένας μεγάλος δρόμος που οδηγεί στο μονοπάτι,

προς το πιο όμορφο ξέφωτο του έρωτα..

Λες δεν θέλω άλλα όνειρα..

Τα όνειρα όμως είναι η μισή ζωή μας,

που προετοιμάζουν ένα ταξίδι
σε μια απέραντα ανεξερεύνητη όχθη..

Όχι δεν ονειρεύομαι οτι είμαστε μοναδικοί,

είμαστε όμως μοναδικά εμείς..

Μου χρωστάς το πάθος που μου κλέβεις..

εκτός αν θες να σε κερνάω ψευδαισθήσεις..

Πιες οσο θες! τζάμπα είναι..

η ηδονή πάντα θα φεύγει σαν τις νύχτες που θα κλαις

για ότι χάνεται..

Πιες όσο θες..

εσύ θα μεθάς στην απουσία μου

και γω θα μένω ταπί από όνειρα..

Δώσε μου σε σώμα ότι έχεις σε ευχή

και αυτο είναι φως αίσθησης και ύπαρξης

και ξέχνα πέθανε,γίνε ψυχή

και απο κει ξεκινά..

και συ και γω.

Δεν θέλω να σε εγκλωβίσω απλά ένα άγγιγμα

σε ένα όνειρο αθώου,

σε ένα ταξίδι προσευχής,

σε μια βαλίτσα αποχωρισμού,

σε ενα παγκάκι αναστεναγμού.

..ανάμεσα σε δυο ορφανά σώματα από έρωτα,

να καταφέρω να ανήκω θέλω..

Ξέρεις λατρεύω που ακούς τους ήχους

από την μελωδία του ονείρου..μοιάζει με ελπίδα, 

σε αυτό τον κόσμο τον βουβό..μα και θλίψη που δεν ξέρουμε πια

αν είμαστε κουφοί η μήπως και μουγκοί

η μήπως ο κόσμος ξέχασε να ακούει και να μιλά..;

άκου εσύ..,

να νομίζω οτι ξύπνησαν οι ψυχές

και ας μην μπορέσω ποτέ να σε μυρίσω

άκου..

μόνο σε έρωτα σε θέλω,

να σε ρωτώ

και συ ν ακούς

να μου απαντάς 

και να σε ξέρω

να μην απορώ

και να το θες

να μη με ξέρεις

και να διστάζω

και να με δεις

και να σε δω

και να με ζεις

και να σε ζω

και όλο αυτό να το λέμε αχ..

αφιερωμένο..