Πόσες φορές πρέπει να στο πω,
δεν ανήκω εδώ!
Στα χαρακώματα της αίσθησης,
ανήκω..
Σ΄ έναν πόλεμο εμφύλιο,
εαυτό με εαυτό..
εαυτό με εαυτό..
Βαρέθηκα τόσο άσκοπα να φλυαρώ
αδερφέ μου ουρανέ..
αδερφέ μου ουρανέ..
H γλώσσα μας ειναι τοσο τραγική
και δονείται σε tempo χλιαρό
γιατί περιεχει λεξεις που δεν θα
γίνουμε ποτέ..
γίνουμε ποτέ..
..Τι να μας πουν κι οι λέξεις,
τι να μας πουν,τ΄αρώματα,τα χρώματα,
οι υποθέσεις,τα χρονιά που περνούν,
τι να μας πουν,τ΄αρώματα,τα χρώματα,
οι υποθέσεις,τα χρονιά που περνούν,
οι άνθρωποι που φεύγουν,
οι υποσχέσεις που δεν αντέχουν.
Aρκεί μια στιγμή και είναι εκεί
για να το νιώσεις..
Και μετά πάλι κύκλος..
Πως να μιλήσεις για μια αίσθηση;
Τρέμουν και οι λέξεις μάτια μου..
αφιερωμένο..
αφιερωμένο..
4 σχόλια:
Εκεί που ανήκεις να είσαι...
Εκεί που αγαπάς να είσαι...
Να είσαι ότι αγαπάς και ας μην ανήκεις!
Σ'ευχαριστώ...
ποίημα με οριακή διάθεση
Σε φιλώ
μεσα εισαι..τρεμουν και οι λεξεις..
γεια σου Χαρη;)
Τρέμουν οι λέξεις γιατί δεν προλαβαίνουν... δεν προλαβαίνουν να περιγράψουν όλα όσα ζούμε.
Γιατί περνάει γρήγορα ο χρόνος και χωρίς τις λέξεις μένουμε βουβοί μπροστά στις εκπλήξεις που μας φέρνει.
Δημοσίευση σχολίου