Τότε που ολα μοιάζαν με γιορτή..

Καλοκαίρι γεννήθηκε ο καιρός και χειμώνας ο χαμός του,

δες ένα έντομο κι απόψε γλύφεται πάνω στην οθόνη μας.

Χωρίς το σώμα σου κρυώνω και χάνω τον παλμό σου..

Μα ποτέ δεν το είπα για να επιλέξεις,

όσο εσύ για καιρό θες να λείπεις απ τις λέξεις..

αυτές που με ονειρεύουν στο κενό σεντόνι μας.

-"Θέλω δέκα λεπτά και θα γυρίσω" βιαστικά κάποτε μου είπες

και μια αιωνιότητα να κανείς εγω θα μαι εδώ ακόμα να σου λεω..

στο μαύρο και στο γκρίζο να μαδάω μαργαρίτες

Όπως κάναμε παιδιά τότε που ολα μοιάζαν με γιορτή,

όχι σαν τώρα που θα πεις την σκέψη μου χαζή.

Πήγα και αγόρασα αγάπη μου και όλους τους ονειροκρίτες,

τόσα χρόνια να μένουν εδώ..της ισορροπίας μου αλήτες..

Πάντα σε ήθελα γυμνή στην όψη και ντυμένη στο κρεβάτι,

εσύ να κροταλάς στα κύματα

και γω να χω το όνειρο για αδράχτι..

..για ένα κορίτσι που ονειρεύεται στην κάπου Γερμανία..