3.15.2010

Φοβάμαι..

Φοβάμαι το φως στην αυγή της γνώσης,
που θα φέρει την τέλεια θλίψη 
στα πεδία της εσωχώρας του μυαλού μου.
Φοβάμαι να αντικρύσω ξανά τα μάτια της,
γιατί θα με προδώσει πάλι..
Φοβάμαι γιατί ακόμα δεν ξημέρωσε,
στην όχθη των αναμνήσεων μου..
Φοβάμαι αύριο το πρωί ότι θα ξυπνήσω 
πάλι με τους ίδιους φόβους.
Φοβάμαι να μην φοβηθώ.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ!
Φοβάμαι να είμαι η ειρωνεία των σκέψεων μου.
Φοβάμαι ότι ίσως όλοι αυτοί οι φόβοι,
κατά πλάτος να μου αρκούν,
κατά μήκος να τους αρνούμαι
μα κατά βάθος να μ' αρέσουν..

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα μπορεις να κουβαλας το βαρος τοσων..φοβων;
Αναπνοη πως θα παρεις;
απλα αναρωτιεμαι..

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

φοβάμαι ότι αυτό είναι και το αποτέλεσμα..αλλά πολλές φορές λειτουργώ σαν κάτοπτρο όλων αυτών που αντιλαμβάνομαι γύρω μου χωρίς να μαι απαραίτητα αυτό,απλά είμαι εκεί και το αντικαθρεπτίζω..ευχαριστώ για το ενδιαφέρον μην ανησυχείς,όλα καλά είναι καμωμένα για όλους μας όπως και νά χει!