8.07.2010

Μιλώντας..στην ψυχή μου.


Θα σου μιλήσω για λύπη ψυχή μου..
γιατί δεν λυπάμαι,δεν χαίρομαι
μα κατανοώ την ψευδαίσθηση του κενού,
για να εισέλθω στην αρμονία της χαρμολύπης.
Λύπη είναι η γυναίκα που κυοφορεί
την ενσαρκομένη μας φθορά.
Λύπη είναι το κλάμα του νεογέννητου
που ενσαρκώθηκε στην φθορά.
Λύπη είναι που δεν περάσαμε την τάξη των σαρκώσεων
και το ρίχνουμε στις συνέπειες
Λύπη είμαι εγώ,εσύ,οι άλλοι γύρω μας που αναρωτιόμαστε
για την αλήθεια.
Λύπη είναι μια συμπαντική σταθερά,
για να εξισορροπήσεις στα λιμνάζοντα νερά
του απόλυτου είναι σου.
Λύπη είναι το αχνό φώς στο σούρουπο
που φιλάει το σκοτάδι της νύχτας,
στο φευγιό του..
Λύπη είναι να θέλω για την ανάγκη μου
κι όχι για τ΄ αρχέτυπα θέλω μου.
Λύπη είναι που επιλέγω τους αλλότριους,
από τους έσω δρόμους της ψυχής μου.
Λύπη είναι ότι φοβάμαι να μην φοβηθώ
και καθρεπτίζοντας τις τόσες μάσκες μου
να μην μπορείς να ξεχωρίσεις το είναι και το μη είναι σου..
Λύπη είναι να νίωθεις μοναξιά,
μέσα στο απεραντο είναι σου..
Λύπη είναι ότι αύριο θα λυπάμαι
για λίγότερης σημαντικότητας λύπες.
Λύπη είναι που δεν μπόρεσα να λυπηθώ πραγματικά,
για να σου γράφω εδω ότι με κάνει να λυπάμαι..
Πόσο δύσκολο είναι αυτο που μου ζητάς ψυχή μου..
Να σου απαντήσω δεν γεννήθηκε ακόμα η φιλοδοξία,
που θα με κάνει να πω με λέξεις..
Τι είναι ο όρισμος;
πόσο απέχουν οι ορισμοι από την ουσία;
Δεν υπάρχουν απαντήσεις κι ερωτήσεις,
παρά επινοήσεις της φαντασιόπληκτης μας άγνοιας.
Αλλά πέφτω στην παγίδα σου, για να με βγάλεις αντιφάσκων.. 
Λύπη η ενεργεια που την διυλίζουμε εμείς έτσι,
χαρά είναι η ίδια η ενέργεια που την διυλίζουμε εμείς αλλιως.
-Πως να την αναγνωρίζω μου λες;
θα λεγα σαν να είμαστε ο αυλός, που όταν λυπάται ο οργανοπαίχτης
παίζει στην ελάσσονα κλίμακα,
κι όταν χαίρεται στην μείζονα.
Η ουσιά είναι ότι φυσάει μέσα μας..
Τα δάχτυλά του καθορίζουν την αρμονία των ήχων..
-Εμείς τι καθορίζουμε μου λες;
Απλά ν΄ αντιλαμβανόμαστε την χαρμολύπη..
Πρέπει να απευθυνθούμε σε κείνον μου φαίνεται,
για να βρόυμε το ερέθισμα τι λες;
Αγαπημένη μου και μοναδική μου,
όλοι εδω βιαστήκαμε για να πουμε τι είναι τι..και
πάλι να ξεφυγουμε απο το ενα μέσα μας και να βρουμε μια γιωνια,
να ξεδιπλωσουμε τ άρρωστα αξιώματα της κοινωνικοποιημένης μας αντιληπτικότητας,
με πεποιθήσεις που μας μοιάζουν.
Ωραίοι είμαστε οι καθρεπτισμένοι ψεύτες..
Όλοι εδώ οι που ήρθαμε και που φτάσαμε;..λέμε ψέματα τίποτα δεν μοιαζει με αληθεια,
αφού δεν γεννήθηκαν οι λέξεις που να την μιλούν..
Κι η πλάκα είναι που ο καθένας ψάχνει να βρει τα καλύτερα ψέματα,
για να μας πείσει για την αλήθεια..
Με μεγαλύτερο ψεύτη εμένα γιατί το φως δεν χύνεται απ τις λέξεις.
Δεν μ΄ έπεισες ούτε με τις ενοχές μου ουτε με την ταύτιση αυτού,
που καθημερινώς γίνομαι..
-Βγάλε μάσκες να δω που θα με φτάσεις,
ισως και να μην ξαναγράψεις εδώ έσω..
Ξέρω είναι σαν να σε καλεί κάποιος να αφήσεις τα περί απο την ουσία σου.
Ποιος ποιητής είναι τόσο όμορφος που
δεν εξαρτήθηκε απ το καθρέπτισμα των όμορφων του λογοπαίγνιων;
Όλοι οι εδώ..,μοναχοί της μοναδικότητας τους,
πορεύονται προς το φως μα στο πέρασμα τους,
η όδος δεν διαγράφει ουτε την σκιά τους..
Τόσο μόνοι ουτε σκια..
 Γιατί δεν υπάρχει το φως να συγκριθεί με το είδωλον..
Λυπάμαι ψυχή μου,μοιάζει μακρινό το φως σε αυτό το σύμπαν,
που μας γέννησαν..

3 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Αυτός ο κόσμος, εμείς είμαστε φτιαγμένοι από αντίθετα.... για να ισορροπούμε.

Καλή σου μέρα
μια καλή εβδομάδα να έχεις
:-)

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

έτσι..καλή βδομάδα και σε σένα Βάσσια να σαι καλα!

Καλυψώ είπε...

πολλες τα αντθετα φιλε μου...ειναι ακριβως ιδια
και ας φαινονται αλλιως...

εισαι αληθινα υπεροχος!!!!!!