Κάπου ανάμεσα στην συναλλαγή ενός Eλληνικού καφέ..

Σε είδα να δουλεύεις σε εκείνο το γνώριμο καφέ,

για μια στιγμή ένιωσα να μπορείς να κοιτάς μέσα μου.

Να ο μοναδικός μου άνθρωπος είπα και

πόσο χάρηκα να ΄ξερες..

Πέρναγα ξανά και ξανά και ήμουν σίγουρος,

το δα και στα μάτια σου,ήσουν σίγουρη και συ.

Έτσι μια μέρα κάπου ανάμεσα στην συναλλαγή

ενός Eλληνικού καφέ,

άκουσα να μιλάς για τα παιδιά σου..

Έμεινα χρόνια μόνος γιατί πάντα το πίστευα

πως θα ΄΄ρθεις..Κι ήθελα για μια στιγμή,

να σε ρωτήσω εσύ γιατί δεν αντιστάθηκες;

Μα δεν είπα τίποτα έφυγα και στον δρόμο σκέφτηκα.

Να ο μοναδικός μου άνθρωπος χάθηκε πάλι..

Πόσο λυπήθηκα να ΄ξερες..