1.25.2010

Στην οδό Φραγκιαδών 64 στον Κολωνό.

Hταν ένα παιδί αδύνατο ξερακιανό,
στην οδό  φραγκιαδών 64 στον Κολωνό.
Κανείς δεν ήξερε πολλά γι αυτόν
και πολλά ακουγόντουσαν αν είναι δυνατόν.
Μια γειτονιά με λόγια παχιά και συνωμοτικά
πως μάλλον θα ναι αδερφή θα παίρνει και ναρκωτικά.
Τα λόγια του προσεχτικά και πάντα λίγα και λιτά
καλημέρα,καληνύχτα και χρόνια σας πολλά!
Mονίμως ήταν ντυμένος στα λευκά με όρθια
σαν καρφιά μαλλιά και με κάτι μάτια θλιμμένα μα χαμογελαστά.
Φήμες ακουγόντουσαν πως είχε ένα γέρο θείο
και του δινε λεφτά γιατί ποτέ δεν δούλευε
και κάθε μέρα το πρωί πήγαινε στο νεκροταφείο!
Κάθε βράδυ γυρνούσε σαν στοιχείο στην πόλη
σε μέρη αμαρτωλά καταγώγια που κυκλοφορούν διαβόλοι.
Το πε η κυρία Καίτη στην κυρα Μυρσίνη
το χαν δει οι άντρες τους που αναζητούσαν την ίδια καλοσύνη..
Μα όσο και να αργούσε πάντα ήταν εκεί στο ραντεβου
αφού τον έβλεπε η κυρία Αρετή
κάθε που έβγαινε να καθαρίσει την αυλή,
νομίζω πως της άρεσε πολύ.. ήταν αυτή μια αλεπού..
Κανείς δεν ήξερε πολλά μόνο εκείνο το τατού,
ένα σώμα γυναικειο σαν σκιά μ ενα μωρό στην αγκαλιά,
να κοιτούν τα κύματα σε μια απέραντη αμμουδιά..
Κάποιος είπε μια φορά ότι είχε αργήσει να γυρίσει,
από ένα ταξίδι  γιατί ήταν ναυτικός,
αυτός ο παράξενος νέος ο ξερακιανός.
Και δεν τους πρόλαβε για να τους αποχαιρετήσει..

Δεν υπάρχουν σχόλια: