Τα σκότωσα όλα μέσα μου να προχωρήσω
και είπα να περπατήσω αδιάκοπα
σαν ζωντανό κουφάρι στην οδό της απάθειας,
που συντόμευε στην λύπη σου.
Αφού κάθε φορά που ανέβαινα στην κορυφή του είναι μου,
λαχταρώντας να σε αγγίξω..
αυτοκτονούσα στον γκρεμό του είναι σου..
Η αγάπη δεν είναι στην κορύφωση της μοναξιάς μας μου φώναζες
και γώ έπεφτα να συναντήσω την φωνή σου στο κενό..
'Ετσι ανάμεσα στις θνητές μας υπάρξεις
και στις ψυχές μας αποστάσεις,
αναζήτησα εποχές που δεν θα ξυπνούσαν καλοκαίρια
μα κρύωσα στους καιρούς που μου ΄λειψες..
και έγινα ο ταξιδίωτης της απουσίας σου με αργό βηματισμό,
γιατί γνώριζα πως σε χάνω όσο προχωρώ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου