10.21.2010

Το πρώτο μας παιδί..

Είναι πολύ σκληρός αυτός ο κόσμος για μένα και μου το ΄χαν πει
ότι το θέμα δεν είναι να έχεις μια συλλογή από μάσκες γύρω σου,
αλλά να ξέρεις πως να μπορείς να τις προσποιηθείς..
Και να με συγχωρείς δεν ξέρω να παίζω τα παιχνίδια των μεγάλων..μόνο των παιδιών..που η ψυχή είναι ακόμα αμόλυντη
σαν εκείνο το λευκό άλογο που τρέχει ανέμελο,
στα πιο απόκρημνα βουνά της ζωής μας... 
Κολλάω πάνω σε ένα χάδι που έχει γίνει ανάμνηση την ώρα που τα χέρια μου κρατάνε λίγο ακόμα από τ΄ άρωμα της..
και ξεφεύγω σε ένα κόσμο που δεν υπάρχουμε σε σώματα..
Ας μην γελιόμαστε δεν ήμαστε το χρυσούν γένος,
ανήκουμε στην γενιά που σταύρωσε την αγάπη..
Ένα αποτυχημένο πείραμα είμαστε που οι θεοί και οι δαίμονες κάθονται από πάνω και μας παρακολουθούν με λάμπα τον ήλιο και με φόντο το ζωδιακό,τρώνε pop corn και χαζογελούν με την αναπηρία μας ν΄ αντιληφθούμε ότι είμαστε τ΄ αστείο τους..
Και συ εκεί να σκοτώνεις ότι πιο όμορφο έχεις μέσα σου για ένα αστείο που δεν θα κρατήσει και πολύ..
Δεν πειράζει όμως θα ΄ρθει η εποχή που η αστρόσκονη θα ΄ναι σε τιμή ευκαιρίας και θα μπορούμε να χτίσουμε και μεις ένα σπιτικό...στο προσωπικό μας σύμπαν.
Με αυλή έναν δικό μας ήλιο,κεραμοσκεπή ένα δικό μας φεγγάρι
με νερό που θα πίνουμε απ΄ το πηγάδι του χάους...
...και θα ΄ναι σαν παλάτι
και θα γεννήσουμε εκεί το πρώτο μας παιδί
...που θα το λέμ΄ αγάπη...

9 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Χάρη δεν μπορώ να είμαι παρά αυτό που νιώθω και θα το γράψω.

Είσαι ένας "πλούσιος" άνθρωπος.
Και με κάνεις επίσης πλούσια όταν διαβάζω κείμενα σαν αυτό, σαν το προηγούμενο...

Είναι αίτιο παραμονής μου, και ύπαρξης - blogs- και ανθρώπων αληθινών, κι ας μην τους γνωρίζεις.

Τίποτα άλλο
να έχεις ένα όμορφο βράδυ
:-)

Prisoned Soul είπε...

Έχεις χτίσει εκείνο το παλάτι, ή καλύτερα έχεις στεριώσει άψογα τα θεμέλια. Αν υπήρχαν μόνο κι άλλοι σαν εσένα να καταλάβουν...

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

Βάσσια να είσαι πάντα αυτό που νιώθεις..με τιμούν τα λόγια σου όπως πάντα! Δεν λέω ότι κάνω τέχνη, αλλά στην τέχνη λέει ένας φίλος, έχεις πετύχει όταν μπορείς να εμπνεύσεις έστω και έναν άνθρωπο να τον κάνεις να νιώσει πλούσιος όπως λες, έχεις δίκιο το διαδίκτυο έχει αυτήν την ομορφιά να γνωρίζεις όμορφους ανθρώπους και να επικοινωνείς κάπως πιο εναλλακτικά..

sweet truth! χτίζω αυτό που εύκολα μπορούν να μου γκρεμίζουν κάθε φορά γιατί τους αφήνω..δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να πιάσεις και τίποτα που να μπορείς να πιαστείς.. όπως λέει και o φίλτατος chaosopherstone..Υπάρχουν κι άλλοι μην χάνεις την πίστη σου..να σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

ειμαι ενα μερος της αστροσκονης σε αυτον τον ματαιο κοσμο ενας κρικος που ψαχνει να ενωθει,γλυκε μου χαρη πατω στην αβυσσω της ψυχης σου βρηκα μονοπατι και στεκομαι εκει ευχαριστω για την ομορφια της ψυχης σου τα φιλια μου

Νimertis είπε...

φίλε Χάρη... ομολογώ πως μέσα σε πολλά άλλα σήμερα, η επαφή με τη γραφή σου, την 'γλυκιά σκληρότητα' που αποπνέει καθώς και η μελαγχολική ηδύτητά της με συνεπήρε... ποιος είπε ότι και η πιο σκληρή αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί με έναν τρόπο που θα προβληματίσει χωρίς να 'σκοτώσει'; χαίρομαι που ανταμωθήκαμε... ειλικρινά...

Ανώνυμος είπε...

Να γεννηθεί αγάπη;

Η να αναγεννηθεί;

Δεν ξέρω να αγαπώ, αλλά ξέρω να προσπαθώ και να μαθαίνω για να το πετυχω καποτε!

:))

Καλησπερα

Wicca είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Wicca είπε...

Την αγαπη την σκοτώσαμε για να της μάθουμε να ανασταίνεται!
Οι μάσκες πλέον έγιναν δεύτερη ή καλύτερα πρώτη φύση μας. Εκείνες αγαπάνε. Εμεις παρατηρητές βλέπουμε πόσο όμορφα ξέρουν να μιλούν οι μάσκες μας για την αγάπη.

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

Μώβ-Μώβ μείνε σε αυτό το μονοπάτι και ενώσου με τα πάντα, εγώ ευχαριστώ!

nimertis καλώς ήρθες η χαρά είναι αμοιβαία με τιμούν τα καλά σου λόγια να είσαι πάντα καλά

Κούλα αυτή είναι η ουσία σίγουρα..δίχως κουκούλες.. και μάσκες:)) καλησπέρα

Γουϊκα πιστεύω πως δεν είμαστε ικανοί να μάθουμε κάτι σε αυτήν αντιθέτως εμείς είμαστε ανίκανοι να μάθουμε κάτι από αυτήν.. όσο για αυτό που λες με τους παρατηρητές είναι κάτι που μας είναι όντως δύσκολο να το παραδεχόμαστε καλώς σε βρίσκω!