ΑΠΩΝ..[ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΩΝ]

Στην ζωή μου πάντα θα θυμάμαι ότι ήμουν απών..

Απών από τις όμορφες στιμές που περάσανε και

δεν τους έδωσα κάποια σημασία γιατί το είπα καθημερινότητα.

Απών στην απλότητα της στιγμής και στην αιωνιότητα του τώρα.

Παρών όμως στην φαντασία μου και στους οραματισμούς,

για το πως θέλω να μαι χωρίς να υπολογίζω πως έχω γίνει..

Παρών σε φιλοσοφικούς αυνανισμούς τύπου σκεύτομαι άρα υπάρχω

και απών στο να χαίρομαι που υπάρχω απλά για να 'ναπνέω..

Aπών όταν μου λεγες το σ αγαπώ και γω αδιαφορούσα,

απών και όταν με κρατούσες και με κοίταζες βαθειά στα μάτια.

Απών στις αγκαλίες της μάνας μου και στα ουζάκια στο

μπαλκόνι με τον πατέρα μου που ποτέ δεν ήπιαμε.

Παρών στις τύψεις μου για ότι δεν έκανα σωστά

και σε ότι δεν έκανα και το μετάνιωσα..

Μερικές φορές νόμισα ότι με λέγανε κύριο Απών

από όλα αυτά που γλιστράνε μέσα από τα χέρια σου

και δεν μπορείς να φυλακίσεις τίποτα,

μα είμαι παρών στο να φτιάχνω ψευδαισθήσεις στο να τα κρατήσω.

Απών θα μαι και όταν θα πεθάνω,απών και όταν θα με κηδέψουν

και απών απο όλα αυτα που θα πουν για μένα όταν δεν θα μαι εκέι

Eτσι ή μόνη στίγμή που έχω στη ζωή μου

να θυμάμαι απο μένα και να ήμουν παρών είναι ότι,

στην ζωή μου πάντα θα θυμάμαι ότι ήμουν απών...