Όχι δεν είμαι απαισιόδοξος,
η πραγματικότητα που μας γέννησαν είναι..
Πέρασε και η ηλικία που ακόμα ζούσε ο θεός,
ήρθαν και τα χρόνια της αμφισβήτησης.
Και να που φτάσαμε λοιπόν στο αδιέξοδο της ύπαρξης μας.
Ποιος είμαι που πάω και απο που έρχομαι;
Μετά το γνώθι σαυτόν δεν βγήκε κανείς να μας πει τι θα κάνουμε..
Μπορεί να φταίει βέβαια που δεν το κάναμε θρησκεία..
Όχι δεν είμαι ακόμα ένα ψυχάκι συνωμοσιών,
αυτοί πάνε να μας αναδιοργανώσουν τα οράματα.
-Άσε μας ρε φίλε με τις φιλοσοφίες σου,να ζήσω θέλω!
μου είπε κάποιος την ώρα που πήγα να του εξηγήσω
ότι ξέμεινα από ψευδαισθήσεις..
Έτσι κάποια βράδια που με παίρνει το παράπονο
λέω στον εαυτό μου,ευτυχώς που γεννήθηκα φτωχός
για να μπορώ να νιώσω,
το ελάχιστον της αλήθειας του κόσμου μας..
Ας μη γελιόμαστε αν τα ΄χα..δεν θα με αφορούσε ούτε λίγο.
Όμως κάποια πρωινά που χω καθάριο το μυαλό
αυτοαναιρούμαι ο χαζός και καταλήγω,
ότι η φιλοσοφία ειναι το χόμπι των ενσυναίσθητων..
Πόσο κρίμα τα μόνα γήπεδα που μας απέμειναν για να το παίζουμε,
να είναι τούτα των αναίσθητων..
η πραγματικότητα που μας γέννησαν είναι..
Πέρασε και η ηλικία που ακόμα ζούσε ο θεός,
ήρθαν και τα χρόνια της αμφισβήτησης.
Και να που φτάσαμε λοιπόν στο αδιέξοδο της ύπαρξης μας.
Ποιος είμαι που πάω και απο που έρχομαι;
Μετά το γνώθι σαυτόν δεν βγήκε κανείς να μας πει τι θα κάνουμε..
Μπορεί να φταίει βέβαια που δεν το κάναμε θρησκεία..
Όχι δεν είμαι ακόμα ένα ψυχάκι συνωμοσιών,
αυτοί πάνε να μας αναδιοργανώσουν τα οράματα.
-Άσε μας ρε φίλε με τις φιλοσοφίες σου,να ζήσω θέλω!
μου είπε κάποιος την ώρα που πήγα να του εξηγήσω
ότι ξέμεινα από ψευδαισθήσεις..
Έτσι κάποια βράδια που με παίρνει το παράπονο
λέω στον εαυτό μου,ευτυχώς που γεννήθηκα φτωχός
για να μπορώ να νιώσω,
το ελάχιστον της αλήθειας του κόσμου μας..
Ας μη γελιόμαστε αν τα ΄χα..δεν θα με αφορούσε ούτε λίγο.
Όμως κάποια πρωινά που χω καθάριο το μυαλό
αυτοαναιρούμαι ο χαζός και καταλήγω,
ότι η φιλοσοφία ειναι το χόμπι των ενσυναίσθητων..
Πόσο κρίμα τα μόνα γήπεδα που μας απέμειναν για να το παίζουμε,
να είναι τούτα των αναίσθητων..
5 σχόλια:
Κομμάτια γνωσης ακατέργαστα...
Κομμάτια αυτοσαρκασμού..
Η Ζωή μου.
Πάντα ο αυτοσαρκασμός και μετά η Λύπη.
Κάποιες φορές το άδικο γίνεται Θυμός
και μετα Λύπη.
Και τότε ανεβαίνουν καυτά δάκρυα στα μάτια
και γίνονται οι αλήθειες σιωπηλές
και γι'αυτό αιώνια άθραυστες.
Kαλό Ξημέρωμα Χάρη. :) Tι κι αν είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά μια ωρα μόλις πριν το βαθυτερο σκοταδι...; Σημασία έχει πως το Γαλαθηνό Ξημέρωμα είναι δικο μας και ειναι εκείνο το ενα και μοναδικό πρωινό που χαμογελάμε στον εαυτο μας γιατι πολυ απλα είμαστε εμεις..με τα παθη με τα λάθη με τις αδυναμιες με τις σκέψεις με τους ψιθυρους με τα ονειρα με τις αυταπατες με τις πτωσεις με τα πεταγματα...μας..
Ανυπεράσπιστα ωραία και ενσυναισθητα μαζί...
είμαστε αρκετοί εν τέλει... :))
@ΑΕRIKO κάθε σου λέξη μοιάζει με γιατρικό πλέον.. έχεις δίκιο το ξημέρωμα και εμάς κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει αν δεν τους τα ενδώσουμε..κι όσο Θα διαλύεται ο κόσμος όπως σήμερα τον ξέρουμε θα γίνουμε και περισσότεροι..να κλαις να κλαίω να κλαίμε τα δάκρυα μας έχω βρει..θα τα φυλάξω στο μπουκάλι της επόμενης μέρας όταν θα ξεμείνουμε από συναίσθηση..
Χωρίς ψευδαισθήσεις, χωρίς θεό και χωρίς γήπεδα μοιάζει αβάσταχτη για ζωή...
:)
από κάπου να κρατηθώ ψάχνω... από κάτι... να έχω λόγο για να ξυπνήσω και το επόμενο πρωινό... από ένα δάκρυ από ένα χαμόγελο μια λέξη μια αχλή μια ενσυνείδητη ψευδαίσθηση κάνει κρύο -κρύο αβάσταχτο- σαν η συναίσθηση παραπαίει... όπως παραπαίει τούτη η μεθυσμένη πολιτεία που ζούμε...
φιλιά Χάρη. τούτος ο κόσμος γεννήθηκε και για εμάς!
@Νάσια πως αλλιώς είναι η ανάγκη μας για το σπουδαίο :)
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ κι όμως υπάρχουν τόσοι λόγοι αρκεί να επιβάλουμε την ύπαρξη μας..και όχι με τον τρόπο που τους αφήνουμε να μας φέρονται αλλά με υπόδειξη υψηλών ιδανικών που τείνουμε να τα ξεχάσουμε..φιλία
Δημοσίευση σχολίου