Παράληλα σύμπαντα

Ο  άνθρωπος έχει την ελευθερία να βιώσει όλες τις πιθανές επιλογές μιας αποφασής του και τις ζει καμία φόρά μέσα στο μαυλό του..

Σε κάθε ενδεχόμενο υπάρχει και ένα σύμπαν..

Όλες οι πιθανές επιλογές είναι κάπου ζωντανές και διαδραματίζονται..

Όμως στην επιλογή που διαλέγουμε να είμαστε συνειδητοί στοιχειώνεται και το υλικό όπου κατασκευάζεται και η πραγματικότητα μας. 

Χωρίς να σημαίνει πως ότι δεν επιλέγουμε δεν συμβαίνει και πως δεν ζει σε μια ασυνείδητη παραλληλότητα..

Τα γεμιστά της Άννας

 Τα γεμιστά της Άννας,

ήταν το καλύτερο φαγητό που έφαγα ποτέ μου,ούτε της μάνας ούτε των εστιατορίων δεν μέτρησαν μπροστά σε αυτό το μεγαλείο..
Στις γεύσεις λένε πως κρύβονται και οι πιο βαθειές μας αναμνήσεις είναι εκείνες που αποτυπώνονται μέσα μας σαν τα μυστικά που δε θες να εκμυστηρευτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό..
Έτσι και η Άννα χωρίς να το ξέρει έβαζε μέσα υλικά που δεν τα βρίσκεις στις αγορές του κόσμου.
Κανένας ξένος δεν θα μπορέσει να βιώσει αυτή την εμπειρία της  Άννας αν δεν νιώσει την ίδια και δεν θα καταλάβει ποτέ τίποτα για αυτήν έαν δεν τη δει μέσα από αυτό το πρίσμα. Η Άννα δεν είναι καλή μαγείρισσα δεν είχε τον χρόνο να ψάχνει τα φαγητά, μα επέλεξε τα γεμιστά για να βάλει όλη της την εσωτερική γνώση..
Τα παιδιά της τα λάτρευαν ασυνείδητα,γιατί την ξέρουν την ζουν, ένας ξένος όμως πως να νιώσει πως;
Για να καταλάβεις την πραγματική τους γεύση πρέπει να την αγαπάς με μια συναισθηματική ωριμότητα δίχως άλλο.Πρέπει να χεις νιώσει τον πόνο της.
Τα λεγα και σένα φίλο που αγαπάει την μαγειρική και όλο μου ζητούσε την συνταγή και δεν έβρισκε κάτι διαφορετικό..
Μα τι να του πω για τα συστατικά που έχουν μέσα την παράδοση ,το αλώνισμα με τους γονείς στα χωράφια κάτω από τον καφτό τον ήλιο, τα ρεμπέτικα τραγούδια τον μπάλο και το ρεπατί,τους κρυφούς έρωτες στα καλντερήμια του νησιού,τον ήλιο και το φεγγάρι και τις ηθικές αρχές που χάνονται μες στους καιρούς. Είναι τόσο παλία τα υλικά που δεν θα βρεις σήμερα, πρέπει ο μάγειρας να ναι παλιός για να βγει αυτό το λίκνισμα των γεύσεων.
Γι αυτό και γω την αγάπησα γιατί ήταν παλιά..
Έχουν όλα τα συναισθήματα που έκρυβε,γιατί γεμάτη αυτή λογική από τις δυσκολίες της ζωής, εκεί έβαζε όλη της την αγάπη μηστικιστικά και ασυνείδητα.

Σπιτίκο φαγητό έχω να φάω από τότε που λέτε, που με φώναζε τις Κυριακές τα μεσημέρια.
Με έχουν φιλέψει και σε άλλα σπίτια από τότε αλλά λένε πως σπίτι σου είναι εκεί που είναι κι η καρδιά σου.
Γεμιστά ποτέ από τότε δεν θα δοκίμαζα μιας και το αποφεύγω να μου χαλάσει αύτη η αίσθηση τέτοιων γεύσεων.
Έτσι και γω αποδίδω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτήν γευστική μαγεία ,στο ταξίδι της γεύσης και της αίσθησης που έκανα μαζί της.
Αν βρείτε ποτέ μια Άννα να την προσέχετε σαν το πιο θαυμαστό έργο τέχνης και να την διατηρείτε σαν το πιο σημαντικό εύρημα ενός μουσείου.
Έτσι άστεγος κι απόψε που περιφέρομαι στον κόσμο τούτο με έπιασε μια άσβεστη πείνα και έχει να με καλέσει και καιρό..
Και τι δεν θα έδινα ρε Αλέκο να ξαναφάω απ αυτό το φαγητό..

Ένας ξένος..

Στην άκρη ενός δρόμου..

Στην άκρη ενός δρόμου είδα ένα νεκρό περιστέρι,
στάθηκα για μια στιγμή και είδα πως είχε σκεπάσει με τις φτερούγες του το κεφάλι του σαν να ΄θελε να κρυφτεί απ΄ τον χαμό του.
Μα καθώς περνούσε η μέρα δεν έφυγε από μέσα μου
και σκευτόμουν όλα αυτά που δεν διεκδικώ στη ζωή. Σκευτόμουν ακόμα πως ο άνθρωπος μπαίνει σε πολλούς δρόμους και επιλέγει διάφορα μονοπάτια για να βαδίζει απλά προς μια κατεύθυνση και μετά ήρθε πάλι στον νου εκείνο το περιστέρι που πετούσε μέχρι το τέλος του ελεύθερο στον ουρανό. 
Σκεύτηκα πάλι πόσο ουρανό έχω προσπαθήσει να αγγίξω πριν πεθάνω.
Ξαναπέρασα τελικά από κείνο το σημείο που το περιστέρι κείτονταν νεκρό,μα δεν ήξερα πια αν είμαι πιο νεκρός εγώ ή εκείνο το περιστέρι..

Έκτακτη είδηση

Δεν μπορώ να κοιμηθώ εξάλλου ποτέ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ πραγματικά πως να γίνεις φίλος με κάτι που σου κλέβει ζωή,απ΄ τη άλλη δεν ξέρω ούτε και αν ξύπνησα ποτέ ίσως και η ζωή μου να ΄ναι και ένα διάλειμμα ανάμεσα στα όνειρά μου κι αν τελικά όλα αυτά τα όνειρα είναι φόβοι και ΄γω τα λέω όνειρα τότε σίγουρα έχω φτιάξει μια εξιδανικευμένη ψευδαίσθηση.Κάποιος πρόσφατα μου ΄πε πως έχω ταλέντο και αμέσως σκευτικά πως είναι το πιο δυνατόν να πεθάνω γεμάτος δυνατότητες.Θάνατός και οι ίδιες οι σκέψεις..
Θα ζήσω όμως με έναν θάνατο προσδοκίας όλων αυτών των δυνατοτήτων και νιώθω ήδη μια ηδονή που ξέρω πως δεν είμαι μόνος σε αυτή την παραζάλη που ονομάζω αλήθεια,μα αλήθεια τι θα ταν η αλήθεια δίχως ψέμα; Δεν θα ταν ακόμα ένα ψέμα; Μόλις είπα μόνος, μα γι αυτό δεν αποτυγχάνουν και κάθε είδους συλλογικότητες γιατί μπαίνεις με την προϋπόθεση να μη μένεις μόνος..
Aυτοί που κατανοούν σιωπούν λένε μερικοί και ΄γω πολλές φορές το λέω και κρύβομαι ανάμεσά τους.
Μα πως να αρθρώσεις λόγο απέναντι στο χάος;
Πελάτες του συστήματος θα είμαστε όπως και να το δεις.Η ελευθεριά σήμερα είναι το να διαλέξεις, η ψευδαίσθηση της επιλογής.
Είσαι ταυτόχρονα σκλάβος και καταναλωτής και ελεύθερος, εμεταλευτής και εμεταλευόμενος,πλάκα έχει το αποφασισα.Πάντα ήταν η πατρίδα η θρησκεία και η οικογένεια οι μεγαλύτερες πολυεθνικές μας αλυσίδες.
Και τα παιδιά θα πεις αυτά τι φταίνε,όχι δεν φταίνε εσύ φταις επειδή εικάζεις πως είναι δικά σου.Η ανάγκη του ανήκειν αυτό που όλοι γνωρίζουμε,ως ο πολιτισμος τους είδους μας κι όλα αυτά επειδή δεν αφέθηκες να συναντηθείς με κάτι από το θείο μέσα σου.
Θα μου πεις τώρα τι είναι θεός δεν υπάρχουν λέξεις για να αποτυπώσουν αυτό που υπονοούμε και που ταυτόχρονα αγνοούμε.Και επιτέλους ας το αναλογιστούμε οι λέξεις πάντα ήταν Μ.Μ.Ε δηλαδή η απόλυτη παραπληροφόρηση στο συμπαντικό καθεστώς..
Όχι μη με πεις αναρχικό κι αυτό μια ταυτότητα είναι,ένα συναίσθημα είμαι μια αίσθηση ένας ήχος περαστικός που θα εκδηλωθεί σε κάποια χορδή μιας σονάτας που βάλθηκαν να παίξουν μερικά άστρα.
Έτσι για τη χαρά της αρμονίας έτσι για το τίποτα.
Ότι αυθυποβάλουμε γίνεται και η πραγματικότητα μας δυστηχώς ή ευτηχώς,μα είναι αδιανόητο να μας πετάξαν από το σκοτάδι χωρίς οδηγίες χρήσεως και ζήσεως,υπάρχουν και χειρότερα όμως όπως πάντα και το πιο φριχτό αυτών,
είναι αυτό που ο άνθρωπος ντύνεται τον ανθρωπο. 
Η ζωή δεν είναι ωραία, ποτέ δεν το είπανε σωστά! 
Η ζωή είναι ωραία, γιατί πάντα έχει την προοπτική να την κάνουμε ωραία..
Αυτά!

Το σκοτάδι αυτό που ζούμε
θα μας σκεπάζει όσο εμείς σιωπόυμε..

Κανείς..

Μαρία για ποιον τρέχεις τελικά για σένα ή για το σύστημα; 
Μου ΄παν για μένα, μα δεν ξέρω πια..
Γελούν ακόμα οι άνθρωποι Μαρία;
Γελούν όσο πονούν γελούν.
Μεθούν οι άνθρωποι Μαρία;
Μεθούν όσο στη γη πατούν ζωή μεθούν.
Γυρνάς ακόμα και τους κοιτάς με το όνομα που σου έδωσαν;
Γυρνάω όταν ξεχνάω ότι πραγματικά είμαι 
και μετά πονάω.
Και όταν κοιτάς στον καθρέπτη τι βλέπεις;
Δεν κοιτάω σε καθρέπτες πια
αφου και αυτούς αλλοί τους φτίαχνουν
και τους κάνουν να μοιάζουν αντανακλάσεις μου.
Ποιος να ζει τη ζωή που θα ζούσα λες,
και ποιος ζει τη ζωή που ζω;
Κανείς θα σου λεγα, η απάντηση είναι κανείς..

Im Geist der Saison.

So zufällig vor kurzem, wie ich neben von einem Weihnachtsbaum gegangen war, sah ich ein Stück Papier auf ihn mit einem Wunsch, das es sehr charakteristisch schrieb:

Mein Gott, ich wünsche mir, dass du Gesundheit, Liebe, Freude und Frieden auf der ganzen Welt gibst!

Also nahm ich auch ein Blatt Papier und ich fülle ihn mit meinem eigenen Wunsch:

Mensch, ich wünsche mir, dass du irgendwann Gesundheit, Liebe, Freude und Frieden an alle Menschen gibst, die du täglich wegnimmst und lass den Gott zu Gott..

Guten Rutsch!

Δεν περισσεύει κανείς..

Για να κατανοήσεις <<αυτό που είναι>> πρέπει να δεις μέσα από τα μάτια κάθε δημιουργήματος.
Γι αυτό φτιάχτηκε έτσι ο κόσμος μας, γι αυτό μοιάζουν όλα τόσο υποκειμενικά.
Για να μαζευτούμε όλοι και να πούμε τις αλήθειες μας..
Για να αναζητήσουμε αυτή την μυστική ένωση
που μας εκφράζει.
Αφού πάντα το μέρος μιας ευρύτερης αλήθειας
θα είμαστε ο καθένας..
Και το νόημα μόνο θα σχηματίζεται σιγά σιγά πια,
όταν δούμε πως δεν περισσεύει κάνεις.
Όταν κάθε ύπαρξη θα βιώσει πως χωρίς τον άλλον,
δεν είναι..

Λιποτάχτες του φωτός.

• 
  
  Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε ένα χρυσό μέσα τους
  και όταν απελπιστούν δεν τον σκορπάνε όσο όσο.
  Ψάχνουν ένα σημαντικά όμορφο μέρος και απομονώνονται.
  Θα τους βρεις σε ένα βουνό, σε μιαν έρημη ακροθαλασσιά να μιλούν σε γλάρους. Σε μια ξέκοσμη καλύβα να ανάβουν ένα λυχνάρι, σε ένα ποτάμι να αγναντεύουν την ροή του,κάπου κοντά στη φύση τους,
  κάπου κοντά στον εαυτό τους.
  Θα ακούσεις συνήθως να λένε τις στιγμές που ξεφεύγουν από τη σιωπή τους, πως όλα έχουν σημασία αλλά σημασία δεν υπάρχει..
  Και όλα αυτά όχι γιατί μισούν τους άλλους, αλλά για να μπορέσουν να διατηρήσουν αυτό το χρυσό που εχουν μέσα τους, 
  για να μη χαθεί για πάντα για το τίποτα και στο πουθενά.
  Τον φυλάνε μέχρι να έρθει η ώρα να λάμψει και πάλι με το ίδιο φως...
  Λιποτάχτες γίνονται αφού υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι που πασχίζουν να κυριαρχήσουν με εκείνο το άτιμο το σκοτάδι τους.
  Η απάντηση στο ερώτημα σου τι είσαι και τι κάνεις,
  όλα είσαι για να μη χαθεί η ποιότητα του φωτός
  και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις, 
  ίσως να αξίζει και μια ταλαιπωρία..
  Η απάντηση στο ερώτημα τι είμαι εγώ τώρα,
  εσύ είσαι κι αυτό, ένας καθρέπτης με συνείδηση.
  
  

Συρία 2013

Ποιος κατασκευάζει τα όπλα;

Ποιος πουλάει τα χημικά όπλα;

Ποιος τα αγοράζει; 

Ποιος τα πληρώνει;

Ποιος κατασκευάζει έναν πόλεμο; 

Ποιος αποφασίζει να ξεκινήσει ένας πόλεμος;

Ποιος αποφασίζει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει;

Ποιος πεθαίνει;

Ποιος ζει;

Ποιος είναι ο εχθρός;

Ποιος φτιάχνει εχθρούς;

Oι Συντηρητικοί;

Οι Σοσιαλοδημοκράτες;

Oι Φιλελεύθεροι;

Oι Δημοκράτες;

Oι Ρεμπουμπλικάνοι;

Οι φασίστες;

Οι κομμουνιστές;

Οι έξυπνοι; 

Οι βλάκες ;  

Eγώ; 

'Η μήπως εσύ;

Είναι οι άλλοι πάλι;

Κάποια διεύθυνση συγκεκριμένη κανείς;

Για ποιον τα χριστιανικά κοινοβούλια 

της Νατοϊκής συμμαχίας κατασκευάζουν στρατούς; 

Για ποιον θεό προσκυνούν σε ένα ακόμη πόλεμο;

Για ποια σωτηρία θα μας δείξουν τον νέο σωτήρα;

Για ποιον πολιτισμό καταστρέφουν τον πολιτισμό;

Για ποια τρομοκρατία γίνονται τρομοκράτες;

Για ποια λογική ανεχόμαστε ακόμα το παράλογο;

Ως πότε θα μας ανεχόμαστε;

Τι είναι λογική; 

Υπάρχει λογική;

Υπάρχουν λογικοί;

Tι είναι συναίσθημα;

Υπάρχει συναίσθημα;
Υπάρχει κάποιος που να αγαπάει;

Υπάρχουν ακόμα ζωντανοί σε αυτόν πλανήτη;

Υπάρχουν ψυχές εκεί μέσα;

Μας πήραν την ψυχή;

Μύθος και η ψυχή;

Είμαστε νεκροί;

Είμαστε ζωντανοί;

Είμαστε ζωντανά και άψυχα κουφάρια;

Eίμαστε;

Τι είμαστε τέλος πάντων;;;

............

Ένας μικρός αλήτης..

Τα παιδιά έρχονται απ΄ το χάος

και φέρνουν την ζωή,

έρχονται σαν άγγελοι σαν ολοκληρωμένα όντα,

μεταφυσικά πλάσματα τα παιδιά..

Έρχονται στα όνειρα και σε παίρνουν αγκαλιά να τα ξεχάσεις όλα γιατί όσο νομίζεις πως μαθαίνεις τόσο θα ξεχνάς..

Πόση ζωή χωράει σ΄ αυτό το χάος 

και πόση ζωή χωρέσαμε σε τούτη την ζωή;

Aπεσταλμένοι για να μας θυμίζουν είναι,

καθαρή ενέργεια της ουσίας της δημιουργίας,

σου φέρνουν νερό από την πηγή της για να μεθύσεις απ΄ αγάπη..

Ακόμα κι αν τα πληγώσεις αυτά θα ΄ρθουν να σου δείξουν τον δρόμο ..αφού είναι ο δρόμος.

Ήρθε χθες και με πλησίασε ένας μικρός αλήτης, 

με κοίταξε βαθιά στο κέντρο της ύπαρξης μου και είπε δεν πειράζει ότι και αν έγινε εγώ δεν σε κατηγορώ. 

Αυτοί που δεν πιστεύουν στο ανθρώπινο θαύμα θα το πουν, εκούσια προβολή του νου

και αυτοί που πάσχουν απ΄ ανάγκες κάνουν παιδιά..

Ρώτα τον και θα σου πει!

Και αν μέσα του δεν καταφέρεις να δεις εσένα,

τότε ζεις σ΄ ένα πολύ καλά θωρακισμένο εγώ. 

Αγαπάω κάθε μικρό αλητάκο που είναι εδώ,

να μας θυμίζει την υφή της ψυχής μας 

και αφού δεν δύναμαι να΄μαι παρών, 

κάθε φορά που θα του το λες θα μπαίνω εκεί μέσα..

Πρόσεχε αγάπη μου..

Ήρθαν τα χελιδόνια αγάπη μου αυτά που τόσο λαχταράς.
Ήρθε και η άνοιξη και όλα είναι τόσο όμορφα..
Κάποιος μου φερε κακά μαντάτα, 
πως φέτος είναι που θα σταυρωθώ!
Όμως αγάπη μου εσύ να μην λυπάσαι..
Γιατί η προδοσία πάντα θα είναι κομμάτι
της θνητής μας υπόστασης
και η ειλικρίνεια εκείνο το θεϊκό της..
Το χειρότερο είδος ανθρώπων αγάπη μου 
δεν είναι αυτοί που σε προδίδουν, 
άλλα αυτοί που δεν σου δίνουν το δικαίωμα 
να επιλέξεις αν θέλεις να ζήσεις μέσα της..
Και άκου και το καλύτερο, 
όλοι αυτοί οραματίζονται 
ν΄ αλλάξουν και τον κόσμο 
και διαλαλούν πως είναι και λεύτεροι..
Τρόμος με πιάνει μάτια μου 
αν αφήσουμε σε αυτούς τον κόσμο! 
Θα τους ακούσεις συνήθως να σου λέν 
πως σ΄αγαπούν και πως δεν θέλουν το κακό σου.
Πρόσεχε αγάπη μου,
γιατί αυτοί οι δήθεν οραματιστές
κουκουλώνονται τόσο επιδέξια..

Η μπάλα

Ένα κοριτσάκι σε μια γειτονιά του κόσμου τούτου,

είχε μια μπάλα και έπαιζε μαζί της ολημερίς.

Ένα πρωινό όμως, ένα αγοράκι καθώς περνούσε από την γειτονιά αυτή, 

βρήκε το κοριτσάκι να παίζει μόνη με αυτή την ωραία άσπρη και διαφανή της μπαλα.

-Γεια σου θέλεις να παίξουμε παρέα; Της λέει..

-Δεν έχεις μπαλα εσύ;

-Oχι πότε δεν είχα ,θα έπρεπε;

-Α! αυτό δεν το ξέρω ούτε με αφορά, εγώ ξέρεις δεν είχα ποτέ δικιά μου μπαλα.

Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου έχουν ο καθένας την δική τους, καμία φορά όταν κοιμούνται τα μεσημέρια παίρνω κάποια από αυτές και παίζω στα κλεφτά. Πολλές φορές ακόμα όταν κοιμάμαι τις κλέβω πάλι, έτσι παίζω συνέχεια και στα όνειρα μου, φοβερό;

-Μα καλά τότε δεν ξέρεις να παίζεις, αυτό δεν είναι παιχνίδι. Το παιχνίδι παίζεται με πολλούς, έλα να σου δείξω εμείς στο σπίτι μας έχουμε μια μπαλα και παίζουμε όλοι μαζί.

-Καλά είσαι ανόητος αγοράκι; 

Tώρα που μπόρεσα να βρω και ΄γω μια δική μου θα τη μοιραστώ μαζί σου; 

Aυτή είναι η ελευθεριά μου και δεν την μοιράζομαι με κανέναν!

-Μα ελευθεριά είναι να μοιράζεσαι..

Σε παρακαλώ μη το κάνεις αυτό και παίζεις τόσο ωραία που σε θαυμάζω, έχεις μάθει τόσο καλά που είμαι σίγουρος θα με νικήσεις κιόλας! 

Έλα να δεις, θα γελάσουμε και θα περάσουμε τόσο ωραία..

-Αποκλείεται αγοράκι άμα θες κάτσε και κοίτα όσο θες δεν έχω πρόβλημα και άμα βρεις και συ καμιά δική σου, παίξε εδώ παραπέρα να βλέπω και γω.

-Μα αυτό δεν σου λέω κοριτσάκι, αυτό δεν είναι παιχνίδι κάτι άλλο είναι και δεν ξέρω πως να το πω, το παιχνίδι όταν το παίζεις μόνος δεν έχει κανόνες και όλα είναι εύκολα και δεν μοιάζει καθόλου με παιχνίδι.Ενώ άμα παίξουμε μαζί θα δεις,

θα φτιάξουμε δικούς μας και είναι τόσο ωραίο αυτό, έλα!

-Αγοράκι δεν καταλαβαίνεις δεν μπορώ τους κανόνες, σου το ΄πα και πριν, έχω μάθει να παίζω μόνη μου!

-Δεν πειράζει, είναι κρίμα πάντως να χάνονται έτσι, τέτοιοι παίχτες. Θα σου πω όμως κάτι τελευταίο, είναι εύκολο να βρεις μια μπαλα και να παίζεις μόνος σου, το δύσκολο είναι να βρεις διαθέσιμο..

-Χάνεις το χρόνο σου αγοράκι! 

-Έχεις δίκιο, πάω να παίξω..

Υπάρχεις εσύ φίλε μου..

Σ΄αγαπώ, όχι για ν΄ αυτοεγκλωβιστώ μέσα σε μια 
έννοια και να ΄χω δικαιολογίες να σε εκμεταλλεύομαι στη κάθε μου εσωτερική εκκένωση.

Σ΄αγαπώ, γιατί ακόμα και αν σε πάρω και σε αντιγράψω όλον, μου δείχνεις ποιος είμαι και ας κάνω ότι δεν είδα.
Οι άνθρωποι κανουν τα πάντα για να μην έρθουν σε επικοινωνια με τα έσω τους..

Και συ εκεί τη στιγμή που νομίζω πως γνωρίζω, 
να μου λες ακόμα να μιλάω μόνο για ότι γνωρίζω..

Σ΄αγαπώ γιατί όταν σε σκεφτώ μόνο αγάπη μπορώ να δω ότι είσαι και αφού μπορώ και το βλέπω πια, είδα πόσο η αγάπη λύνει όλα τα μάγια της πλάνης,
που κατασκευάζει το μυαλο μου.

Σ΄αγαπώ φίλε μου γιατί η φιλία, το βίωσα να είναι η ύψιστη μορφή αγάπης και αφού υπάρχει ένας να το νιώθω αυτό,τότε σημαίνει πως μπορεί ο άνθρωπος κάποτε να συμφιλιωθεί..

Υπάρχεις εσύ φίλε μου και αυτό αρκεί να με κάνει να πιστεύω και να ελπίζω στην πιο μυστικιστική και μεταφυσική αρετή που έχει ο άνθρωπος.

Υπάρχεις εσύ φίλε και αυτό μόνο με κάνει να πιστεύω σε μια καινούρια θρησκεία που όλο θα την ανακαλύπτω, στην θρησκεία του ανθρώπου..

Υπάρχεις εσύ φίλε μου και αυτό με κάνει να πιστεύω στον άνθρωπο και ότι θα ΄ρθει η μέρα κάποτε, που δεν θα κάνουμε το λάθος και θα τα καταφέρουμε..

Kοινωνία ανέραστη..

Μια κοινωνία που δεν επαναστατεί για ότι την αδικεί μια κοινωνία καθολικά καθηλωμένη,σημαίνει πως είναι μια κοινωνία που δεν έχει πλέον την ικανότητα να ερωτευτεί.
Τους αφήσαμε να μας βιάσουν την ικανότητα να ερωτευόμαστε, την ζωή τους ανθρώπους την φύση. Και τα πάντα γύρω μας που δηλώνουν ισότητα, δικαιοσύνη και ελευθεριά..
Αν μη τι άλλο, 
τι άλλο να είναι μια επανάσταση εάν δεν είναι έρωτας;

Λίγο ακόμα, φτάνουμε..

Έλεγχος: Άπαντες παρόντες.

Κατάσταση: 'Ολοι στον μικρόκοσμο τους.

Στιγμα: Λίγο πριν την επανένωση με το άπειρο.

Πραγματικότητα: Mόνο το σημείο που σε αφορά.

Ευσυνείδητοι: Άπαντες απόντες.

Ελεύθεροι: Mόνο οι νεκροί.

Ουτοπία: Μα αυτό που ζεις.

Το ζητούμενο: Η αγάπη;

Ζωντανοί: Μόνο αυτοί που δίνονται.

Το λάθος: Οι ίδιες οι λέξεις.

Συμπέρασμα: Λάθος προσεγγιση μάλλον δεν υπάρχει σκοπός.

Σωτηρία: H ανάγκη ή αλλιώς θρησκεία ή αλλιώς φόβος.

Ιδιότητα: Mα καλά ποιος μαζοχιστής είναι αυτός που έδωσε μυαλό,στο ίδιο το πρόβλημα για να λυθεί;

Ψέμα: Oτι μοιάζει με αλήθεια και το ανάποδο.

Αλήθεια: H αγκαλιά σου.

Ψευδαίσθηση: Η μόνη αλήθεια που μπορώ να εμπιστευτώ.

Χρώμα: O ήχος.

Ήχος: Η μετάβαση από την ζωή στον θάνατο

Λογική: Aς γελάσω! Είναι πολύ νωρίς ακόμα!

Ελπίδα: Δεν ασχολούμαι με το ανύπαρκτο.

Ειρωνεία: Nα θεωρείσαι.

Σοφία: H ίδια η στιγμή.

Μοναξιά: Το σύμπαν των ανθρώπων.

Αναρχία: Tα όνειρα των παιδιών.

Τρέλα: Nα νιώθεις μόνος.

Έρωτας: Tα πάντα για το μαζί.

Προορισμός: Nα χάσεις το εγώ.

Μεθοδολογία: Όλα εγώ θες να στα πω;

Νόμος: Η αμφισβήτηση.

Ουσία: ενωσουμεταπαντα.

Θεός: Oι ψυχές μας.

Ψυχή: Η φαντασία μας.

Ταχύτητα: Tο φως.
Όχημα: O πόνος.

Σύμπαν: Οσο το καταλαβαίνεις τόσο πιο μυστήριο γίνεται.

Λύση: Είναι να μπερδευτείς.

Χάος: Το σπίτι μας.

Λίγο ακόμα, φτάνουμε..

Αφιερωμένο..

Κατανοώ την ανάγκη σου
να φορέσεις ότι βιτρίνα θες, 
για να δικαιολογήσεις την ύπαρξη σου,
σε τούτον τον κόσμο.
Αλλά για να σου πάει,
πρέπει και να είσαι πρώτα..

Μαζί με ένα κρυφό γαμώτο..

Μια δύσκολη μέρα σαν κι αυτή,
του αποχωρισμού της κοινής πορείας δυο φίλων. 
Μαζί με ένα κρυφό γαμώτο,
που τόσο πολύ ώρες τώρα με βασανίζει. 
Με κάνει κιόλας απλά ν΄ αναρωτιέμαι. 
Τι είναι αυτό που σε καθορίζει με τον άλλο,
για να σημαίνει πως είσαι φίλος;
Μα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο,
αν ο ένας δεν κουβαλάει τον άλλο μέσα του..


*Αφιερωμένο στο φιλαράκι μου,στους κοινούς μας αγώνες,στα κοινά μας όνειρα και στις κοινές μας προσδοκίες για έναν κόσμο δίκαιο και τίμιο. Όπου και αν είσαι όπου και αν είμαι θα είμαστε πάντα μαζί ακριβώς στο ίδιο το σημείο.Όταν θα κοινωνούμε και θα πράττουμε τις αξίες και τις ιδέες που μέσα μας ξυπνήσαμε και οραματιστήκαμε ..και σε όλους αυτούς που δεν σωπαίνουν..

Κινδυνεύουμε!!!

Ζητούνται άνθρωποι επειγόντως,
για να δημιουργήσουν κοινωνία..
Εμείς δυστυχώς δεν το καταφέραμε
και ας αυτοανακηρυχθήκαμε άνθρωποι.
Στείλτε ότι έχετε,
όπως και αν λέγεστε ότι και αν είστε
τέλος πάντων κάτι καλύτερο από μας
δεν μπορεί θα είστε...
Είστε η τελευταία μας ελπίδα, αν υπάρχετε
και αν το βρίσκεται και ενδιαφέρον να ασχοληθείτε.
Ελάτε και για διακοπές αν θέλετε,
να δείτε και πως είναι..
Και μόνο από περιέργεια κανείς,
αξίζει να δει από κοντά πως φτιάχνεται η βλακεία.
Αν υπάρχουμε ακόμα, κάποιοι θα σας περιμένουμε..
Αποστείλατε την επιθυμία σας άμεσα.
Κινδυνεύουμε!!! 
Τοποθεσία η Γη..