6.13.2011

Επιστολή αγνώστου στρατιώτη

Να βγεις στην πλατεία και να τους τα πεις,
οι νεκροί ήταν οι μόνοι που πιστέψαν στην ιδέα..
όλοι οι άλλοι γίνονται παπάδες και λογύδρια που συγκλονίζουν,
σε μια θρησκεία που βιάζει πρώτα τους αγγέλους της..
και σου λέει για το δόγμα όλα αυτά είναι αναγκαία.
Να βγεις στην πλατεία και να τους τα πεις
και μετά να πας να σκοτωθείς εκεί μπροστά τους,
να κοκκινίσουν με αίμα τα χαμένα όνειρα τους,
το χε πει εξάλλου και ο μεγάλος μας ο ποιητής..
Να βγεις στην πλατεία και να τους τα πεις
ότι μάλλον είναι η τελευταία μας φορά
που βρεθήκαμε και σαν φυλή..
και τα παμε ωραία,άνοιξε διάπλατα και η ψυχή.
Ένα πράγμα όμως δεν αναρωτηθήκατε ακόμα να τους πεις,
ας σε πουν τρελό και ας εξευτελιστείς, 
θα σε τιμούν και θα σε θυμούνται οι επερχόμενοι καιροί..
και μόνο που σε κάτι τόσο σπουδαίο θα επέμεινες,
να ξεθωρίασουμε σαν βάρβαροι η να πεθάνουμε σαν Έλληνες;