Για την ενέργεια είμαστε φως,
μα με τις λέξεις ψεύτες..

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

Λοξοδρομώντας στα άβατα μιας άδικης αλήθειας,
αποφεύγω την πικρία που θα μπορούσε,
να αναπαράγει το τέλος του κόσμου.

Για μιά στιγμή νόμισα,
ότι στον υλικό σου ορίζοντα,
έψαχνες το πνέυμα της αγάπης
και του εξαρτημένου,
που οι μεγάλοι ποιητές εξυμνούν στα πρώσωπα,
των μύθων που έπλασε η ανάγκη τους.
Κι ας υπήρχαν στην δική τους πραγματικότητα..

Ποτέ τους δεν άντεξαν να τ΄αντιμετωπίσουν,
τώρα όλοι αυτοί έχουν πεθάνει και στα έργα τους,
άφησαν και αυτοι την δική τους πικρία,
έτσι κι εμείς παραβάτες μιας ολόκληρης ζωής,
δεν προσπαθήσαμε να πάρουμε τον δρόμο της πραγματοπόιησης
και μένουμε να είμαστε οι ποιητές της εποχής μας.

Μέχρι πραγματικά να συνεννοηθούμε,
σε όλη αυτή την διαδρομή.
θα υπάρχουμε απλοί θεατές,
όλων αυτών που επιθυμήσαμε.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Βασικά νιώθω ότι πάντα θά ΄μαι μόνο θλίψη

..και όλα τ ΄άλλα θα τα προσπαθώ...
για να τα είμαι!

ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ

... Είναι μια σκιά εκεί μέσα,
ενός μικρού κοριτσιού,
που μαζεύει πεθαμένα λουλούδια..
.. μέσα μου..
Έλα! μικρή μου..
στεφάνωσε τις μέρες μου μ΄ αγκάθια..
Λούζει η θλίψη το κορμί μου..
κι εσύ να μου θυμίζεις,
πως ήρθε ο καιρός για να γιορτάσω...

..κάτι από τα παλιά θυμάσαι?
Photo by:http://angels.pblogs.gr/tags/afieromena-gr.html

ΑΓΚΑΛΙΑ

Είναι στιγμές που νιώθω

 οτι αποκόπηκα..

 και θελω να μπω στο ένα μου

 εμένα και εκείνης.

photo by: http://lygeri.pblogs.gr/2007/10/http-lygeri-pblogs-gr-ths-psyhhs-ta-logia-ta-grammena.html

EXEIΣ ΕΣΕΝΑ!

Και δεν γύρισα ποτέ!

Πήρα μόνο ενα μπόγο μαζί μου,
μέσα εκεί οι μουσικες των κόσμων.
Πήρα και μια αλλαξιά ονείρων,
καθώς και τα πιο καλά μου ήθελα.
Το σκάφος ξεκίνησε...
Πρώτη στάση στον αστερισμό τη θλίψης,
δεύτερη στάση στο νεφέλωμα της φαντασίας,
τρίτη στάση στους αστεροειδης της από-γνωσης.
Το ταξίδι συνεχίζεται στους κόσμους,
που μπορώ να γνωρίζω εμένα..
Ποτέ; Πότε!
Δεν είχε ποτέ σημασία,
αφού πάντα έχεις εσένα..