Στα χαρακώματα της αίσθησης..

Πόσες φορές πρέπει να στο πω,

δεν ανήκω εδώ!

Στα χαρακώματα της αίσθησης,

ανήκω..

Σ΄ έναν πόλεμο εμφύλιο,
εαυτό με εαυτό..

Βαρέθηκα τόσο άσκοπα να φλυαρώ
αδερφέ μου ουρανέ..

H γλώσσα μας ειναι τοσο τραγική

και δονείται σε tempo χλιαρό

γιατί περιεχει λεξεις που δεν θα
γίνουμε ποτέ..

..Τι να μας πουν κι οι λέξεις,
τι να μας πουν,τ΄αρώματα,τα χρώματα,
οι υποθέσεις,τα χρονιά που περνούν,

οι άνθρωποι που φεύγουν,

οι υποσχέσεις που δεν αντέχουν.

Aρκεί μια στιγμή και είναι εκεί

για να το νιώσεις..

Και μετά πάλι κύκλος.. 

Πως να μιλήσεις για μια αίσθηση;

Τρέμουν και οι λέξεις μάτια μου..


αφιερωμένο..

Κι όμως,τόσο απλά..

Δεν ήταν για το δάκρυ σου που έκρυψες,
δεν ήταν ούτε για το Ρόδι που μου χάρισες,
δεν ήταν ακόμα και για το στερνό σου βλέμμα
που μέσα μου το χάραξες..
ήταν για την πρόθεση,
που τόσο απλά την εγκατέλειψες..

Το νόημα της ζωής..

Ήταν κάποτε ένας νέος που διψούσε να μάθει

ποιο είναι το νόημα της ζωής.
Ταξίδεψε διέσχισε χώρες και συνάντησε λογίων πολιτισμούς.

Μέσα σε όλη αυτή την αναζήτηση έμαθε ότι υπήρχε,

ένας γέρος μοναχός κάπου σ΄ ένα βουνό στα βαθύ της Ασίας,

που φημολογείται ότι γνώριζε όλες τις απαντήσεις..

Μετά από πολύ κόπο τον βρήκε έξω από την καλύβα του,

να αγναντεύει το πρώτο φως.

-Γεια σου γέροντα έχω γυρίσει όλο τον κόσμο

και δεν με έπεισε κανείς,

πες μου σε παρακαλώ ποιο είναι το νόημα της ζωής;

O γέροντας τον κοιτάει για μια στιγμή και ξεκαρδίζεται στα γέλια..

-Έστω και να σου λεγα,
πόσο νόημα ζωής θα μπορούσε να χωρέσει,
σε μια η και σε ατελείωτες προτάσεις..
Απογοητευμένος ο νέος κάνει να φύγει μα ο γέροντας
ένιωσε πως κάτι ακόμα του χρωστούσε..

-Σε ευχαριστώ που έκανες τόσο δρόμο
για να μου θυμίσεις πόση σιωπή,

μπορεί να  σου αποσπάσει η ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Γύρνα από ΄κει που ήρθες και όσο νόημα έχασες στην διαδρομή,
άλλο τόσο ψάξε βρες όσο θα γυρνάς και ΄κει που θα γυρίσεις..