Μου λείπεις!

Μου λείπεις,άλλον έναν θέλω..
όχι γιατί δεν μπορώ μονάχος μου,
αλλά για να μοιραστώ μιαν επανάσταση..
Έλα και στο υπόσχομαι να βρούμε
πως και οι δύο μπορούν..
Μου λείπεις,άλλον έναν θέλω..
Άλλον έναν θες και συ.
Έλα ακόμη και οι δύο,
θα είμαστε πολλοί..
Αρκεί μόνο να έρθεις,
αρκεί να μη χαθείς και συ..


.. αφιερωμένο σε αυτούς που γρηγορούν στην ζωή τους και ξεσηκώνονται  με  αγώνες απελευθέρωσης κάθε είδους 
και  με λύπη γι αυτούς που χάνονται..

Βαθειά την πίστη..

Κλειώ συγχώρα με δεν έμαθα ποτέ

για τα ρεύματα και την τάση των καιρών.

Μέσα μου  όμως φύλαγα βαθειά την πίστη,

στα γραφόμενα του κόσμου των σοφών.

Το θέλω το βαθειά με το ει

και όχι με το ι.

Γιατί όσο πιο βαθειά βυθίζομαι,

τόσο με τα θεία θ΄ αντικατοπτρίζομαι..

Και αν φανατίζομαι καμιά φορά με τις ιδέες,

είναι που οι ποιητές παντα ήταν τόσο φανερά

οι προφήτες στην θρησκεία της τέχνης..

Γιατί κάποιοι τους το μάθανε από παιδιά,

να μην κλείνουν τις καρδίας τους τις κεραίες..

Το ελάχιστον της αλήθειας του κόσμου μας..

Όχι δεν είμαι απαισιόδοξος,
η πραγματικότητα που μας γέννησαν είναι..
Πέρασε και η ηλικία που ακόμα ζούσε ο θεός,
ήρθαν και τα χρόνια της αμφισβήτησης.
Και να που φτάσαμε λοιπόν στο αδιέξοδο της ύπαρξης μας.
Ποιος είμαι που πάω και απο που έρχομαι;
Μετά το γνώθι σαυτόν δεν βγήκε κανείς να μας πει τι θα κάνουμε..
Μπορεί να φταίει βέβαια που δεν το κάναμε θρησκεία..
Όχι δεν είμαι ακόμα ένα ψυχάκι συνωμοσιών,
αυτοί πάνε να μας αναδιοργανώσουν τα οράματα.
-Άσε μας ρε φίλε με τις φιλοσοφίες σου,να ζήσω θέλω!
μου είπε κάποιος την ώρα που πήγα να του εξηγήσω
ότι ξέμεινα από ψευδαισθήσεις..
Έτσι κάποια βράδια που με παίρνει το παράπονο
λέω στον εαυτό μου,ευτυχώς που γεννήθηκα φτωχός
για να μπορώ να νιώσω,
το ελάχιστον της αλήθειας του κόσμου μας..
Ας μη γελιόμαστε αν τα ΄χα..δεν θα με αφορούσε ούτε λίγο.
Όμως κάποια πρωινά που χω καθάριο το μυαλό
αυτοαναιρούμαι ο χαζός και καταλήγω,
ότι η φιλοσοφία  ειναι το χόμπι των ενσυναίσθητων..
Πόσο κρίμα τα μόνα γήπεδα που μας απέμειναν για να το παίζουμε,
να είναι τούτα των αναίσθητων..

Όχι δεν είμαι καλά.

Μια μέρα έτσι καθώς περπατούσα 
μου αποκρίθηκε ένας γνωστός μου.
-Καλημέρα τι κάνετε είστε καλά;
-Όχι κύριε δεν είμαι καλά!
-Μα γιατί μου λέει τι έχετε;
σκέφτομαι,άρα δεν είμαι καλά..

Ο κύριος Νορμάλ.

Ακούγεται ότι ήταν Γάλλος,

άλλοι είπαν ότι δεν είχε ποτέ πατρίδα άνηκε παντού.

Μυστήριος τύπος ταξιδιώτης και πολίτης του κόσμου.

πόσοι φαντασιωνόντουσαν πως ήταν σαν αυτόν.

Λένε ότι είναι ο ιδανικός τύπος ανθρώπου

Άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν θα μπορούσε

ποτέ να υπάρξει ένας τέτοιος ανάμεσά μας.

Υπήρχε πάντα μες τις συζητήσεις μας

όμως κανείς μας δεν τον είδε μέχρι τώρα.

Ντοκουμέντα και φωτογραφίες ποτέ δεν υπήρξαν,

μόνο υποθέσεις του στυλ:δεν έλεγε πολλά 

δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν,ο λόγος του υπόσχεση 

και πάντα βάδιζε με το μέτρον το άριστον.

Κάποιοι είπαν ότι τον επινόησαν κάποιοι άλλοι

γιατί θέλουνε όλους να τους κάνουν σαν αυτόν.

Είναι πολλοί που προσπάθησαν να τον βρούνε

και κάπου μέσα τους..

Αν κάποιος ακούσει ή δει κάτι να προσέξει 

γιατί ίσως να ΄ναι και επικίνδυνος!

Προσοχή διαδώστε το παντού,

καταζητείται κύριος νορμάλ..

Θα γράφω..

θα γράφω ακόμα και να μας πάρουνε τις λέξεις,
ακόμα και αν αμφισβητηθεί και η τελευταία έννοια,
ακόμα και αν οι μαύροι ωκεανοί του σύμπαντος
καταφέρουν να καταπιούν τον ήλιο και χαθεί το φως
..θα γράφω
Μη με ρωτήσεις πως η φύση έχει τον τρόπο της..
Τι κι αν τα λόγια μοιάζουν με τους ανθρώπους που δεν γίναμε
και τους βλέπουμε να ζουν μια ζωή που δεν ζήσαμε.
Τι κι αν τα ρούχα που φοράνε
είναι βαμμένα με το πρέπει και το μη.
Θα κάνω σου λέω την ανατροπή,
θα γράφω με το αίμα του κάθε ποιητή.
Στάσου και μόλις βγάλω το σχολείο της έκφρασης 
και γίνω πτυχιούχος της πλήρης άγνοιας 
θα τους εκδικηθούμε μαζί..
Εκείνη τη μέρα θα γελάσω δυνατά να με ακούσουν οξυδερκείς 
και μορφωμένοι απ τα σχολεία της απαίδειας 
που τους πήραν ανθρώπους μετά ψυχής
και τους παρέδωσαν εξειδικευμένες μηχανές αναίδειας..
Σου είπα και πριν τα λόγια είναι οι ανθρωποι που δεν γίναμε
και η τέχνη οχυρό αντίστασης γι αυτό θα γράφω..
Τι θα γράφω μη με ρωτάς είναι απλό για σένα και για μένα..

Τώρα ξέρω πως να σε μεγαλώσω..

Κάποτε θα μάθεις να με συγχωρείς  
που σκέφτομαι σήμερα να σε φέρω στον κόσμο μου

μα νιώθω πως οφείλω από τώρα να στο πω,

δεν θα το κάνω για μένα φιλοδοξία ποτέ μου δεν το είχα..

Είναι η ώρα και ο καιρός που σε χρειάζομαι όμως μικρό μου.

Ο κόσμος γύρω μας καταρρέει ξέρεις 
και οι άνθρωποι βυθίζονται στην θλίψη.

Είμαι ανίκανος να τον στηρίξω και είμαστε πλήθος τέτοιοι..

Η συνείδηση μου σε αποζητά και μας καλεί σε ένα νέο χρέος,

αυτή μου πε να γεννήσω επαναστάτη κι οχι αθώο,

δεν χωράνε άλλοι μάτια μου αθώοι είναι τόσοι πολλοί..

Εσύ δεν θα παίξεις ακριβό μου δεν θα μεγαλώσεις σαν παιδί,

δεν θα κρατήσουν τα χεράκια σου παιχνίδια μα όπλα και μαχαίρια..

Εσύ δεν θα γίνεις σκλάβος των αφεντικών,είμαστε και κεί πολλοί!

Τα πρωινά που θα περνούν θα εκπαιδεύεσαι για πολέμους,

τα μεσημέρια που θα βρεθούν θα σου μιλάω για τον Τσε 
τον  Παναγούλη και για ιδανικά που πρέπει να πεθάνεις.

Τα βράδια μόνο που θα τύχουν να κοιμάσαι 
θα μπορείς να ονειρεύεσαι ότι θες.. 

Δεν θα γελάς και δεν θα χαίρεσαι 
γιατί από νωρίς θα φροντίσω να μάθεις 

πως για να γελάσεις και να χαρείς πρέπει να ελευθερωθεί και ο τελευταίος και είναι πλήθος μάτια μου και αυτοί..

Ο πόνος για σένα θα ναι η λύτρωση,δεν θα φοβάσαι ποτέ 
θα φροντίσω να μην ακούσεις για την λέξη..

θα σε αγαπήσουν οι αδύναμοι και θα σε τρέμουν οι ισχυροί,

συγνώμη μάτια μου κλαίει η ψυχή μου μα τώρα ξέρω πως να σε μεγαλώσω..

Αφύπνισης,ώρα τώρα..

Μη βάλετε το ξυπνητήρι την μέρα που είναι να πεθάνεται..