Ευτυχία είναι..

Ευτυχία είναι που βρήκα εσένα αγάπη μου,
μες το πλήθος των ανθρώπων..


Ηamburg
wer will ,der kann..

Για να μην λένε..

Νιώσε ότι θέλουν να νιώσεις για να μην λένε.

Πες ότι θέλουν να πεις για να μην λένε.

Γίνε ότι θέλουν να γίνεις για να μην λένε.

Και τίποτα εσύ να μην λες αυτοί θα λένε..

..αφού τους άφησες να λένε.

Ζήσε τη ζωή σου όπως την θέλουν να την ζεις για να μην λένε.

Πάρε και κάτι σε γιορτή αφου θα πάμε για να μην λένε.

Ντύσου και καλά μιας και ήρθε Κυριακή για να μην λένε.

Μη λες και πολλά όταν ακούν για να μην λένε.

Και αν ποτέ πεις και κάτι που είναι δικό σου

και εκφράσεις κατιτίς μοναδικό σου.

θα δεις πως θα υπάρξουνε και στόματα

που θα πάψουνε να λένε..

Το πορτοφόλι.

Γιορτινές μέρες που είναι,

είπα να κατέβω στην αγορά της γειτονιάς,

να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου.

Σ΄ ένα μαγαζί με διάφορα αξεσουάρ,

μου καρφώθηκε στο μυαλό ένα δερμάτινο ποτροφόλι.

Θυμάμαι με πόση χαρά το αγόρασα,

και πόσο γεμάτος ένιωσα

με ΄κείνη την εφήμερη αίσθηση..

Είναι μέρες τώρα που αναγκαστικά κάθομαι εδώ,

κλείσμένος στο διαμερισμά μου.

Και να τώρα όπως το κοιτάω ανοιχτό,

επάνω στο γραφείο έξαφνα διαπιστώνω,

άδειος εγώ,

άδειο και το πορτοφόλι..

Κάπου ανάμεσα στην συναλλαγή ενός Eλληνικού καφέ..

Σε είδα να δουλεύεις σε εκείνο το γνώριμο καφέ,

για μια στιγμή ένιωσα να μπορείς να κοιτάς μέσα μου.

Να ο μοναδικός μου άνθρωπος είπα και

πόσο χάρηκα να ΄ξερες..

Πέρναγα ξανά και ξανά και ήμουν σίγουρος,

το δα και στα μάτια σου,ήσουν σίγουρη και συ.

Έτσι μια μέρα κάπου ανάμεσα στην συναλλαγή

ενός Eλληνικού καφέ,

άκουσα να μιλάς για τα παιδιά σου..

Έμεινα χρόνια μόνος γιατί πάντα το πίστευα

πως θα ΄΄ρθεις..Κι ήθελα για μια στιγμή,

να σε ρωτήσω εσύ γιατί δεν αντιστάθηκες;

Μα δεν είπα τίποτα έφυγα και στον δρόμο σκέφτηκα.

Να ο μοναδικός μου άνθρωπος χάθηκε πάλι..

Πόσο λυπήθηκα να ΄ξερες..

Τότε θα το πω..

Όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα που υπάρχει επάνω σε τούτο τον πλανήτη,

τα μεσημέρια που πεινάει θα χει  
να βάλει φαΐ στο στόμα του.

Τότε θα το πω Πολιτισμός..

Όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα που υπάρχει επάνω σε τούτο τον πλανήτη, 

έχει ένα στρώμα να ξαπλώσει την κούραση του

και μια σκεπή να φιλοξενήσει τα όνειρα του.

Τότε θα το πω Δικαιοσύνη..

Όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα που υπάρχει επάνω σε τούτο τον πλανήτη,

έχει μια αγκαλιά αληθινή 
και θα γεννάει τα παιδιά του έρωτα του.

Τότε θα το πω Αγάπη..

Όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα που υπάρχει επάνω σε τούτο τον πλανήτη, 

μπορέσει να εκφραστεί δίχως φόβο,

θα χει πρόσβαση στην νοητική του εξέλιξη

και θα μετέχει άμεσα στην τρόπο διαχείρισης της ζωής του.

Τότε θα το πω Ελευθερία..

Όταν μέχρι και το τελευταίο πλάσμα που υπάρχει επάνω σε τούτο τον πλανήτη,

πάψει να ψάχνει για άλλον πλανήτη 

και ανακαλύψει αυτόν που είναι δίπλα του,
δίχως να τον βλάψει.

Τότε θα το πω Άνθρωπος..

Ένας ακόμα ανόητος..

Έστω και πες πως ήρθε 
εκείνη η μέρα που ο άνθρωπος,

έκανε την επανάσταση και κέρδισε την ελευθερία.

Ποιος μου λέει οτι τώρα δεν θα αναζητήσει πάλι,

κάπου να εγκλωβιστεί και να μπει σε έναν κύκλο,

που θα τείνει στη φθορά;

Ίσως θα πρέπει πρώτα να φτιάξουμε τον τέλειο άνθρωπο, 

για να μπορέσει να την διαχειριστεί.

Ίσως και να μην είμαστε προορισμένοι για το τέλειο!

Ίσως να  μπορούσαμε να είμαστε 
τέλειοι κι ελεύθεροι 

και απλώς να το αγνοήσαμε..

Ίσως και πάλι να μαι,

ένας ακόμα ανόητος που αναρωτιέται..

Με το ψ και με το χ..

Ο θεός είναι η ανάγκη που είχε ο άνθρωπος

να δικαιολογήσει την αδυναμία του

να γίνει ο θεός του εαυτού του..

Κι όμως είναι κάτι μέσα μου

που με κάνει να μην νιώθω απόλυτος

κάτι που το είπαν με το ψ και με το χ..