Σώμα πρόφασης..

Δεν έχω ανάγκη από μάγια

είμαι ξορκισμένος.. 

Κι όμως γυρισα να δω τα προσωπα μου

και όλα ήταν βουβά κι ανέκφραστα,

αφού χάθηκαν με τα χρόνια οι στιγμές

που θα παίζεται το εμείς σε πρόζα..

Μια αληθινή αγκαλιά ήθελα

Κι αυτό ήταν όλο..

Γιατί θεέ μου να ξυπνώ κάθε πρωί,

στο κόσμο αυτό και να νιώθω να 

είμαι σκέτος  ψυχή;

Και το κορμί μου να μοιάζει

με την πρόφαση της;